Ibanez Jem7VWH İncelemesi

Ibanezin en uzun süre üretimde kalmış jem modellerinden birisi de bu Jem7vwh modelidir. İlk olarak 90 başlarında üretimine başlanmıştır. Buna rağmen insanlarda "jem" denildiğinde ilk akla gelen modeldir ve bunda da Steve Vai'in meşhur gitarı "EVO"'nun büyük etkisi yadsınamaz. Bu gitarın özelliklerini 2 kategoride incelemek mümkün;

1)2003 öncesi: 90 başlarında üretilen ibanez jem7vwh’ler yani Jemlerin7V modelinin beyazı olan bu gitarlar şu teknik özelliklere sahiptiler;

Gövde : Kızılağaç
Sap : Tek parça Akçaağaç / Jem tipi sap profili / son 4 perde oyuk
Klavye : Abanoz / Abalon, Plastik ve Sedefli Sarmaşık Motifli (tree of life)
Köprü : Lo-Pro Edge
Sap Manyetiği : DiMarzio Evolution
Orta Manyetik : DiMarzio Jem Single
Köprü Manyetiği : DiMarzio Evolution

İster 2003 öncesi, ister sonrası olsun bu gitarların en güzel özelliklerinden birisi, özel beyaz rengini muhafaza etmesi. Eski kızılağaç gövdeli ve beyaz renkli fenderlerin, renklerinde zamanla nane yeşili vari bir dönüşüm gözlendiği bilinirdi.
Steve Vai’in istediği ağaç ve görsellikle üretilen bu gitarların da aynı kadere maruz kalmamaları için Nogaya ve L.A.’daki ibanez ar-ge’cileri basit bir çözüm bulmuşlardı; Evet kızılağaç yeşerme yapabiliyordu ancak ıhlamur yapmıyordu. Bu sebeple bu gitarlar üretilirken tona etki etmeyecek, edemeyecek kadar ince bir yaprak ıhlamur ağacı kaplaması gövde üzerine yapıştırılır. Bu uygulamada farklılaşmaya gidilmemiştir.

2)2003 sonrası: 2003 yılı Ibanez için dönemeç yıllardan birisidir zira bazı konularda radikal sayılabilecek değişikliklere gittikleri yıllardan birisidir 2003. Gitarla ilgili temel değişikliklerin ilki tuşe ağacı hakkındaydı. Abanoz kullanımı bırakılmış, yerine gülağacına dönülmüştü. Resmi açıklama Steve Vai’in kendi gitarlarında gülağacı kullandığı, o sebeple seri üretilen gitarların da onun EVO’su ile mümkün olan en yakın özelliklere sahip olmasını istediklerinden böyle bir değişikliğe gittikleri yönündeydi. Aslında doğru Steve daha ziyade gülağacını tercih eder ancak, bence, şu ankilerde o daha koyu görüşün olmaması minik bile olsa bence bir eksi. Ayrıca abanozun o kayganca hissiyatını için bir minik eksi daha… Ama eğer hedef ton Steve Vai-vari bir tonsa etkisi artı, o da ayrı. Diğer bir radikal değişikliği görmek için fiyat etiketine bakmak gerekliydi. Zira 2003’te ciddi bir zam geldi ibanezlere genel olarak ve bundan en çok sebeplenenlerden biri de jem7vwh oldu (bu sene sağlam bir zam daha geldi ve en büyük zam oranına sahip gitar bilin hangisi? Evet jem7vwh).  Teknik özellikler ise;

Gövde : Kızılağaç
Sap : 5 parça Akçaağaç / Ceviz – Jem tipi sap profili / son 4 perde oyuk
Klavye : Gülağacı / Abalon, Plastik ve Sedefli Sarmaşık Motifli
Köprü : Edge Pro
Sap Mny : DiMarzio Evolution
Orta Mny : DiMarzio Jem Single
Köprü Mny : DiMarzio Evolution

Halini aldı.

Gitar bir jem olduğu için, jemlere özgü olan tüm ortak özellikler de mevcut. Örneğin gövdenin üzerindeki el oyuğu ki yavurcası “Monkey Grip” ve köprüyü daha tiz seslere kadar gerebilmek için daha geniş ve derince açılmış olan, taraklı bir floyd rose köprüsü açıklığı olan aslan pençesi “Lion’s Claw”.

Bu gitarlardan yaklaşık 10 farklı örneğini çaldım adam gibi. 2’si 2003 öncesi, kalanı 2003 sonrasında üretilenlerden idi.

Kızılağacın seçilmesi, bence, kesinlikle tesadüf değil, gayet de bilinçli bir tercih imiş. Çok da doğru bir tercih. Yüksek drive'lı tonlardan ziyade cleanlerde fark hissedilir bir hal alıyor doğal olarak. Bu his "muazzam" büyüklükte değil, zira gitar hala bir jem, strat değil. Hala sağlam bir F.Rose türü köprüsü ve boşlukları oyukları var. Ancak kızılağaç farkı bence önemli bir artı gitar için.

Evolution manyetiklerin hastası sayılmam. Özellikle de köprü bence biraz fazla yüksek çıkışlı bir manyetik, orta ve saptakiler ile kıyaslandığında. Özellikle son çaldığım gitarda rahatsız eden bir şeydi 5. pozisyondan (ful köprü hum.) 3.ye geçince (sadece orta) çıkıştaki önemli düşüş. Ancak Allah'ı var orta single'ı tonal olarak tatlı temiz tonları olan bir manyetik. Oldukça strat vari tonları sunabiliyor özellikle 2. ve 4. pozisyonlarda ve elinizdeki şey daha da büyük oranda veratilite kazanıyor ki bu çok iyi bir şey. Evolution (sap) ise sevdiğim bir manyetik. Sololar için oldukça iyi. Özellikle tapping, legato türü şeyler seviyorsanız ideal diyebilirim. Tek geçmem, bu teknikler için farklı favorilerim de var alternatif olarak ama evolutionlar genel olarak bu tür şeyler için oldukça uygun manyetikler.

Gitar SON DERECE şık bir cihaz arkadaşlar. Gördüğünüz anda pahalı bir şeye baktığınızı anlıyorsunuz. Tıpkı bir GELİN gibi. Narin, zarif, nazlı... Ama güzelce drive edilmiş bir amfide aslana döneceği de açık... Zarif ama tehlikeli. Normalde hiç sevmediğim altın renkli aksam bile zarif, sanki bir gelinin kolundaki bilezikler kadar zarif... İnlayler çok çok tatlı, açıkça görülen ağaçlar ise olduka güzel ağaçlar (saptaki akçaağaçların dokusu, yıldızkesim yapısı vs. çok yakışıklı).

Atıp tutmadım, düşürmedim ancak uzun yıllardır forumlardan takip ederim, ciddi bir sorun yaşayan görmedim, Steve Vai haricinde. O da EVO'nun anasını ağlattı. Kaç kere yeniden "toparlatıldı" o gitar...

"Ben çok sert şeyler çalacağım", "Les Paul tonu istiyorum" veya "Kargadan başka kuş, Strattan başka gitar tanımam" demeyenlerdenseniz sevmemek için spesifik nedenler bulmanız lazım. Ancak kıstasım elbetteki türdaşı süperstratlar… Oldukça verzatil olması başka bir artı. Rock, caz fusion, heavy metal, hard'n heavy ve özellikle bol sololu gitar tabanlı müzikler için enfes bir tercihtir kendisi. En iyi gittiği yer ise Steve Vai-cilik oynandığı anlar. Ha bu olmadan Vai şarkıları çalınmaz filan ASLA demiyorum ancak bu gitarla Vai’in türlü maymunluklarını yapmak nispeten kolay sayılabilir. Ayrıca sahnede çok güzel bir görünüm sağlar. Hem sonik hem de albeni ve dikkat çekicilik olarak güzel bir gitar.

Sap olarak tipik bir jem olayı, wizard'lara göre filan daha kalıncadır, ki bu sizi rahatsız etmemeli, daha doğrusu tuhaf gelmemeli. Hissiyat anlamında wizard II’lere daha yakın bir profil işin ilginci…

Ton, rezonans, doğuşkanlar, mükemmel temiz tonlar filan peşinde iseniz, Eric Clapton, Jeff Beck, Jerry Donahue, Peter Green gibi gitaristlerin tonlarını seviyor, bunların peşinden gidiyorsanız uzak durun, sevmezsiniz yüksek ihtimalle. Ancak libi libi gitar numaraları, çılgın tappingler ve legatolar, hi-gain amfileri sizin gitar dünyanızın temeliyse hala o zaman oldukça kendinizi iyi hissedebilirsiniz bu gitarla.