Seymour Duncan Custom Custom (SH-11) İncelemesi

 

Seymour Duncan Custom Custom (SH-11) İncelemesi

Aslında yıllar evvel HantugTitania yazımda bahsetmiş ama Türkçe olarak hiç uzun uzadıya bahsetmemiştim.

Muhtemelen malumunuz Seymour Duncan ailesinde Custom-giller adını verebileceğimiz bir humbucker ailesi vardır; işbu manyetik de ailenin alnico 2 mıknatıslı versiyonu. Manyetiğin temel özellikleri 43AWG kalınlığındaki tellerle sarılmış, A2 mıknatıslı, 14,4KOhm çeken, içindeki A2 mıknatıs sebebiyle orta seviye güce sahip, standart bir PAF’tan daha güçlüce bir humbucker. Aletin tonalitesini özetlemenin en kolay yolu Van Halen – Fair Warning albümünü/dönemlerini baz almak çoook da yanlış olmayabilir.

Zira rivayet olunur ki Eddie Van Halen o albümün kayıt sürecinde Seymour Duncan ile olan münasebetlerinin ve karşılıklı çalışmaların neticesinde Custom Custom meydana çıkıyor, bundan dolayı o albümde epey yer edinmiş kendine CC.  Özellikle o dönem (Fair Warning, Diver Down, hatta 1984 filan) VH işleri için birebir zaten. Ama derseniz ki erken dönem Eddie Van Halen tonu peşindeyim, o zaman çok daha parlak humbuckerlar bakmanız lazım; Seymour Duncan 78 filan gibi 42AWG’lik tellerle, ~9K sarıma sahip A2 mıknatıslı modeller olabilir mesela ki kulağıma göre bu aletler çok iyi uyuyor diye düşünürüm. Ibanez Super 70 köprü mesela, Suhr Thornbucker II mesela, Pariah Pasadena White mesela, diğer taraftan Duncan Custom Custom’ın da muadilleri/varyasyonları mevcut; yine Duncan’dan Frenkenstein (14,2K/A2), Pariah Pasadena Black (14,5K/A2), EVH Wolfgang (14K/A2) gibi gibi…

Tel Kalınlığı: 43 AWG

D.C. Direnci: 14,4 KOhms (bendeki 13,63KOhm)

Resonance Peak: 5.2 KHz

EQ: B/M/T = 3/7/7

Mıknatıs Tipi: Alnico II Bar

EQ tarafını, genel olarak, bolca ama yuvarlak hatlı, yumuşak/net tizler, tanımlı ve belirgin midler, özellikle low midler ile süngerimsi baslar şeklinde özetleyebilmek mümkün. Duyum olarak görece daha koyu sesli bir manyetik (Custom ailesinin [custom, custom 5, full shred] en koyu sesli kardeşidir) ve bu açıdan Duncan filan özellikle sesi parlak olan gitarlara tavsiye eder. Neyse diğer bir güzel yönü ise shred türü işlerle uğraşanları memnun edecek bir artı, köprü manyetiğinde Satriani türü melodik pasajlar çalmayı seviyorsanız ama köprü manyetiğiniz fazla cırtlak geliyorsa yine derdinizin devası olabilir ki Joe Satriani’nin “Surfing with the Alien” zamanında bu manyetiği kullandığı da bazı röportajlarında zikredilir. Ayrıca Mehmet Barlo tarafından Floyd Rose türü tremoloya sahip gitarların, hani olur ya, metalik ince bir tizlik, onu dengelemesi bakımından da şiddetle önerilir. Benzer bir şey DiMarzio’nun Tone Zone’unda da var ama o bana daha kompresli ve netlik açısından daha fakir gelir. 

Belirtmeden geçemeyeceğim bunu split edip orta single ile birlikte (paralel) kullandığınızdaki tonları da çok iyi. ~6K seviyesindeki orta single ve ~7K'lık çivili bobin birlikte paralel bağlantıda sevilen Strat 2.pozisyon tonlarını baya yakalayabiliyor diyebilirim. 

Çok uç metale, bas yapısı ve çıkış gücü sebebiyle gitmez belki, ayrıca midlerin iyice gömük olduğu modern dalgalara da çok gelmeyebilir ama eski usül rock ve heavy metalden, heavy bluesa kadar müziklerde ise birebirdir. Ibanez RG’lerde çok güzel işler yapar. Joe Satriani, Neil Zaza, Andy Timmons, Steve Stevens, Patrick Rondat filan çalıyorsanız, gitar ve diğer ekipmanlar da uygunsa, çok seversiniz.