Önceki yazımda gitarım yapım ve boya süreçlerinden ve bazı temel özelliklerinden bahsetmiştim. Kaldığım yerden devam.
Öncelikle elektronik sistemden bahsedeyim. Manyetiklerden ayrı olarak zaten bahseceğim, o yüzden ona başlamıyorum. Potansiyometreler, volüm için CTS long shaft 500K'lık logaritmik (audio), no-load tipte ve lo-load işini bizzat yaptım (kolay bir potansiyometre modifikasonudur). Ton potu ise Alpha 500K lineer pot. Düşük toleranslı polyester film kapasitörlere sahip (hem tiz koruma devresi [treble bleed), hem de ton potu kapasitörü).
Lo-load modifikasyonu yapılmış CTS potansiyometre
HSH gitarlarda, son 4-5, belki biraz daha fazla, yıldır sevdiğim bir bağlantı şekli var ve bu bağlantıyı, standart hsh bağlantıdan çok daha fazla seviyorum. Öncelikle tipik hsh bağlantı nasıl işler onu verelim;
Ibanez başta olmak üzere (hatta bu devreyi seri üretim gitarlarda kullanan ilk firma da ibanez bildiğim kadarıyla; jem'in tasarlandığı yıllardan kalma bir bağlantı) pek çok firma bunu kullanır. Sap ve köprüde full humbucker (kısaca hb), aralarda da strat ara tonları vermeyi amaçlar. Köprü tarafında fena değil ama sap tarafında, bence, daha iyisi (çek/it (push/pull) potla birlikte şu şekilde;
Buradaki temel fark sap manyetiğinin sapa bakan (vidalı) bobinini aktive edebilmekte. Konum itibariyle strat sap manyetiğinin yerine çok daha yakındır ve kabaca az sarımlı bir strat sap tonuna yakın bir ton veriyor. Bir sonraki konum da eğer manyetik akı ve elektriksel akı yönleri de doğruysa daha temiz ve stratocaster 4. konumuna daha yakın bir ton vermekte.
Manyetiklere gelince...
Sapta Seymour Duncan - Pearly Gates 'in köprü versiyonu var. Tam olarak 8,11K'lık direnç okudum. Aslında Pearly Gates'ten epey süre önce detaylı olarak bahsetmiştim; buradan ulaşabilirisiniz. Kısaca da olsa bahsetmem gerekirse saptaki Pearly Gates galiba en sevdiğim manyetiğim oldu. Bayıldım. Aynı gitarda denemeyince ahkam keser gibi konuşmak istemiyorum ama bu 3. (köprü) pearly gates'im ve diğer ikisi daha yeni ürünler ve aralarında bir fark hissetmemiştim. Ama bunda hissediyorum. Aynı gitarda, aynı şartlarda denemedikçe (a-b testleriyle) kesin konuşamam ama sanki bu hafif bir miktar daha tok ama daha net gibi. Bundaki fark ise Maricela Juarez sarımı olması bana göre ki kendisi Seymour Duncan'ın Ar-Ge birimi müdiresidir. Ha, algıda seçicilik bile yapmış olabilirim, kemdinden kuşkuya düşmüşlüğüm de var :) Split tonu (vidalı bobin) da gayet strat-vari ki PG o konuda da, bence çok başarılı bir hb.
Ara tonlar gayet güzel ve keyifli; 2.konum olması gerektiği kadar quack seviyesine sahip, 4. konum oldukça net ve bir fren pedalı gibi. Orta single da işe orta single gibi :)
Bu arada ortadaki single manyetiğin detaylarına vakıf değilim; hangi gitardan çıktı geldi, modeli nedir filan bilmiyorum. Tek emin olduğum alnico 5 mıknatısa ve 5,6K'lık sarıma sahip olduğu. Bu da bana yeter. Benim için orta single manyetikler sadece 2. ve 4. konumlardaki özel tonlar için var :)
Köprüdeki '59/custom hibritine gelince, orada beklentimden biraz farklı bir şey buldum. Öncelikle 10K overwound PAF manyetikler köprü konumu için genel favorilerimdir. Zira kafi miktarda çıkış ve kompresyon barındırırlar. Humbucker'ı kendi başınayken sadece volüm potu oynamalarıyla bile kolaylıkla manipüle edebilirsiniz. Split seçenekleri ile yelpazenin daha da artar. İhtiyacınız olduğunda gain konusunda katkı sağlarken, zamanı geldiğinde farklı yönlere yönlendirmesi fazla sarımlı ve çıkışa sahip humbucker'lara göre çok daha kolaydır.
8-8,5K'lık standart PAF köprü manyetiklerine göre ise daha güçlüdürler ve bunun her türlü faydasını da size sağlarlar. Duncan Brobucker ve PATB-3, Dimarzio Virtual Hot PAF bu kafadaki manyetiklerdir.
Benim '59/custom'dan beklentim PATB-3'ün az daha şişmanı, hatta armonikler olarak az biraz daha zengini idi; zira '59 ana yapısının bobinlerinden biri değişmişti ne de olsa (bu arada dc direnci 11,2K). Yeni eş olmayan bobinler sayesinde (hem tel kalınlığı, hem de sarım miktarındaki fark yüzünden) midlerde az biraz artış olur ve neticesinde çıkış olarak PATB-3 gibi ama midlerdeki hafif yükselmeyle az daha şişman, armonikler olarak az biraz daha zengin bir patb-3 çıkar herhalde diyordum kendi kendime ama tam olarak o çıkmadı :) Ben eq anlamında oldukça düz bir duyum alıyorum. Hani herhangi bir taraf diğerlerinden bariz bir şekilde öne çıkar durumu algılamadım. Ama farklı gitarlarda da denersem daha net konuşabilirim. Bir taraftan üst mi telinin fişsiz tonu arzu ettiğimden görece daha süngerimsi/daha az gergin, onu dengelemek için mıknatıs değişimine girsem mi düşüncesindeyim. İki deneme planlıyorum; biri "unoriented alnico 5" mıknatısla ki bana şu anki durum için "alnico 2'nin basları sıkı hali gibi" özetlendi. Diğeri de alnico 8 ki o da alnico 2'nin daha sıkı ve çıkışı baya coşmuş hali gibi. Özellikle A8'den daha bir umutluyum.
Bu tonlardan cep telefonuyla plansız, programsız alınmış iki kayıt aşağıda. POD 2.0'ın jcm800 simulasyonu seçili ve transistörlü bir bas amfisine giriyor. Basit ve sade bir ton.
Mıknatısları alıncaya kadarki zamanda sarımlı tellerin gerginliğini arttıracak bir modifikasyon çalışmam daha oldu (yukarıdaki kayıt bu moddan önce yapıldı); sarımlı tellerin vidalı kutup başlarını alyan kafalı olanlarıyla değiştirmek;
Aklımda, uygulanması basit bir mod daha var, bu yukarıdaki alyan kafalı kutup başlarının vida boylarını kısaltmak. Seymour Duncan'da da çalışmış olan, Amerikalı lütiye Frank Falbo'nun zamanında bu konuda bana söylediklerinin özeti şu: "vida boylarının tona etkisi vidaların tipinden ve hangi malzemeden yapıldığından daha önemli. Vida boyu kısalırsa gerginlik, artikülasyon ve netlik artar, vida boyu arttıkça ise tondaki kapalılık ve gevşeklik (not: gergin/tight olma halinin tersi işte) artar, ton biraz daha koyulaşır. Bu sebeple bir ara yukarıdaki alyan kafa vidaları, humbucker şasisi seviyesinde kısaltıp sonuçlarına bakacağım.
Yakında daha iyi birer kayıdı da buraya eklemek umudundayım :)
Yakında daha iyi birer kayıdı da buraya eklemek umudundayım :)
Barış ŞAHİN
20.03.19
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder